Mikut mërgimtar – poezi nga Prof.Dr. Arbër Çeliku

E di që e ke të vështirë, mik
Teksa duhet me u nis për në punë pa gdhirë
Në shi e breshër
Borë e acar
Rrallë sheh ndonjë rreze dielli
Duke pritur në stacionin e trenit ende i përgjumur
Rrethuar nga fytyra të panjohura
Nga shikime të përhumbura
Vështrime të shkurtra kuturu
Që s’kanë asnjë rëndësi në jetën tënde
Rutinë e përjetshme

Sa e sa monologë ke bërë me veten
Dhiareve larg vendlindjes
Mëngjeseve të errëta e të ftohta
Koha që e pret të kalojë dhe nuk kalon dot?!
Gjithçka për një jetë më të mirë
Që t’u mohua në vendlindje
Gjithë jetën e lume, mik
Ke ecur rrugën e njëjtë me mijëra herë
Asnjë të ngrohtë përshëndetje
Zemërgur
Shpresë vrarë
Veç ëndrrat të kanë mbajtur gjallë
Ëndrra për vendlindjen
Që sot po jep shpirt

Në çdo cikël zgjedhor erdhe me mendjen të na shpëtosh, mik
Neve që me vdekjen jemi mësuar
Ëndrrat nuk të linin të mos vijë
Votove shqip
Për tre dekada asgjë nuk ndryshoi
Më zi u bë se sa ishte
Këtu njerëzit nuk e presin trenin
As në punë nuk shkojnë
Strajcën nuk e mbushin me bukë si ti
Kafenetë frymë nuk marrin dot
Për atdheun më nuk ëndërron askush

Ata që i votove
Dhe i mbushe me para për atdheun që nuk e pamë kurrë
Sot janë bërë milionerë
Ty të blejnë me fabrikë atje
Dhe me gjithçka ke këtu

Zgjedhje përsëri do të kemi
Në maj këtë vit
E di se do të vish
Të votosh shqip
Se ëndrrat të qetë nuk të lënë
Veç një gjë duhet ta dish, or mik
Se këta nuk ngopen me asgjë
Dhe nuk do të ndalen
Derisa këtë vend ledinë ta bëjnë
Që ne as mos të ëndërrojmë më
©A.Ç.Cërvicë, 31 janar 2024

/ms