Për ne “të huajt“ poezi nga Remzi Azizi

Për ne “të huajt“
Ikem larg dhe ketu mbetem
Ne vend te huaj kalojm Jeten
Jo qe ne vete deshtem keshtu
Te mbetemi te huaj atje dhe ketu

Kalova gjysmen time te jetes
Por mua mendja atje me rrin
Ket gabim un vet ia bera vetes
Qe u largova larg vendit tim

Tash kur afrohet pleqeria
Ku te vendos qe te qendroj
Te mbetem ketu smund te mendoj
Dua te jem atje ku eshte qetesia

Ku mendoj qe te qetesohem
Edhe pse e di se eshte veshtire
Qe shpejt te mesohem
Te jeme sepaku ne vendin tim i lire

Unë në Fëmijri
Ne Fshat te vogel u linda
Dhe jam krenar qe aty u rrita
Aty mesova çka eshte Varferija
Aty ku me kaloj edhe rinija

Mesova si duhet çmuar e ter Familja
Ateher kur pak kishim por bashk ishim
Kur te gjith bashk duheshim
Ku diheshte e keqja edhe e mira

Shum keshilla nga Arsimterët
I mbaj mend dhe sot e kesaj dite
Ata keshilla ishin ata te parët
Qe me percollen nder vite dhe vite

Na mesuan si ta duam njeri tjetrin
Ta duam te riun por edhe te vjetrin
Ta duam atedheun dhe trojet tona
Ta duam gjithçka qe eshte e jona

Na mesuan te jemi shum krenar
Jemi ne viset tona e qe jemi Shqipetar
Edhe pse shum kan provu
Nga viset tona me na largu