Kërçova këtë verë pa mërgimtarët ka hije të rëndë ! nga Gjyla Çeliku

Ishte kushurira ime te unë. Ndejtëm gjatë. Biseduam për politikë sepse është profesioni im dhe brengë e çdo qytetari në këtë vend të zbrazët dhe në mjerim. U bë vonë dhe duhej ta dërgoja në shtëpi sepse vajzës së vogël i erdhi gjumi.

Rrugës i shikon gjithë ato shtëpi të bukura në fshatin tim, sa që disa herë të duket që jeton në vendet e milionerëve, por të gjitha të mbyllura dhe vetëm dritat jashta të japin një sinjal që po është një shtëpi, pasi brenda janë pa njerëz.

Vazhdova më andej ca qenushë të vegjël vrapojnë pas veturës, unë i dua kafshët dhe me veten thash “Shyqyr o Zot që janë edhe këta sepse këtu vdekje për së gjalli”. Mbërritëm te shtëpia e kushurirës, ajo zbriti me vajzën dhe unë mendova të vazhdoj te dajët duke kaluar brenda qytetit për të shijuar atmosferën dhe të përmbushja zbrazëtinë që ndjeja .

Qyteti vetura plot, njerëz fare pak. I mungonte aroma e motrave dhe vëllezërve tanë që e zbukurojnë qytetin me dashuri dhe gjallëri. Për një moment vendosa të mos shkoj as te dajët sepse atje do gjeja dy shtëpi me nga dy pleq, periudhë kjo që i mblidhte të gjithë familjarët e mi, mbi 40 familjarë, me fëmijë, përqafime dhe dashuri.

Ata e dinë që jam shumë e zënë por dhe nuk ndalen duke më thirrur nga 10 herë në ditë që të mblidhemi, me raste më vinin në Shkup nëse unë s’kisha mundësi të vi dhe çmalleshim deri në mëngjes. Dasma plot. Rrëmujë e madhe por e lumtur. Fëmijë plot! Nuk e dije me cilin përqafim je zgjuar, janë të vegjël dhe engjuj. Me mungojnë.

Vajzat e vëllaut më prisnin edhe ato, u desh të udhëtoja për në Amerikë. Mbrëmë u thash që nuk shkoj pasi kam shumë angazhime këtu. Sytë me lot iku Melina ime. Vajza tjetër ma kishte bërë dhomën gati në Amerikë. Nëna pasi e kuptoi që nuk shkoj në Amerikë më luste të shkoja te shtëpia e tyre për të mbledhur ca fruta dhe të shoh shtëpinë në Zajas.

As te dajët, as te nëna nuk shkova sepse është hije e rëndë pa njerëzit e tu të cilët i mori mërgimi. Ndjenjë dhimbje. Pandemi e rëndë shpirtërore! Nuk ka lezet asgjë sepse vetminë e urren edhe Zoti. Vendet e zbrazëta janë depresive. Diaspora janë bukuria dhe gjallëria e trojeve tona!

Uroj që ky të jetë vit i papërsëritshëm dhe të vini çdo pushim, por urimi nga zemra është që të ktheheni përgjithmonë sepse nuk ka si vendi jonë!
Shkruan Gjyla Çeliku në facebook