Malli për vendlindjen Poezi nga Vahit Nasufi

Malli për vendlindjen
Gjithmonë n`zemër kam pasë mall –
Dhe do ta kem, sa t`jam gjallë!
Për vendlindjen shumë të dashur –
Kënaqsitë e jetës aty i kam pasur!…

Në anën e saj veri – lindore –
E rrethojnë malet pyjore,
Në anën tjetër jug – perëndimore –
Shtrihet fusha e saj pjellore.
Aty kam lindë dhe jam rritë –

Për herë t`parë i kam çel syt!
Aty lëshova zërin e parë –
N`prehër t`nënës duke qarë!…
N`qendër t`fshatit kam shtëpinë –
N`lumturi kalova fëmirijnë,

Rrugën e dijes aty fillova –
Shkrim e lexim, aty i mësova!…
Vendlindja ime, është më e mira –
M`ka plotësuar shumë dëshira!
Që i ëndërronte çdo i ri –

Kisha fat, gëzime dhe lumturi!…
Prej saj ruaj kujtime plot –
Kur m`kujtohen m`rrjedhin lot!
Kush çka donë le t`thotë –
Për mua është më e mira n`botë,

Nuk e harroj deri kur të vdes,
Me shokë kur rrija deri n`mëngjes!
Të shkurtëra ishin netët dimërore –
Ishin vitet e arta t`moshës rinore!
Dasmat bëheshin në oborr –

Me këngë, valle dhe humor,
Dëshra për sportin ishte e madhe –
Luajshim top, nëpër livadhe!…
Mjerisht kurbetin e kem trashëguar –
Shumë t`ri n`kurbet kan shkuar!

Shtigjeve t`Europës dhe unë kalova –
Lash vendlindjen n`kurbet shkova!
Që kur e lash vendlindjen time –
Për mua s`pat më kurrë gëzime!…

Ka qenë shkruar prej Perëndisë –
Të jetoj larg shtëpisë!
Dalë nga dalë duke u larguar –
Këtheva kokën për t`i premtuar,

Vendlindja ime po t`betohem –
Kurrë me zemër nuk largohem!
Ia këtheva shpinën dhe vazhdova –
S`e di kah m`erdhi, një zë dëgjova!

Zëri vendlindjes, duke qarë –
Më dëshiroi rrugë të mbarë!…
T`lësh vendlindjen s`është e lehtë –
Malli për të, është shumë i nxehtë,

Që nga zemra s`mund ta largoj –
Shpeshëherë natën e ëndërroj!
Hap albumin e fotografive –
Më kënaqet shpirti prej bukurive!

Ah! sa i lezetshëm është ai vend –
Nuk e di, si s`më ikën mend!
Sa herë syri që i shikonë –
Thellë n`zemër m`përvëlonë!

Shpesh mendoj sa s`është vonë –
Të këthehem për gjithmonë!
Prej mallit që kam, unë ndaj saj,
Mbushet zemra plot me vajë!

Shpirti im, më s`duronë dot!
Zemra qanë, sytë derdhin lot!…
Sa herë shkoj në pushime –
Rahatohem n`vendlindjen time,

Kur i shoh ato ndryshime –
Mal më bëhet zemra ime!…
Kur shkruaja këngë për vendlindjen –
Kujtoja se do t`shëroj dhimbjen,

Por, kjo s`qenka e vërtetë –
Dhimbja e saj s`shërohet për jetë!
Kush nuk donë t`ketë dhimbje –

Le të qëndrojë në vendlindje,
Le të ushqehet me buk e krypë –
Janë t`shijshme te vendi yt!

/ms