I kam dy fjalë për Qëndrimin.. Nga Kozeta Kurti

Për Qëndrimin e Teatrit e kam fjalën, për të qëndrueshmin Qëndrim, në qendër të punës të së cilit është qëndrueshmëria e cilësisë së komunikimit të tij publik, nëpërmjet koncepteve regjisoriale të veprave që zgjedh të vendosë në skenë.

Mbrëmë, unë rastisa për herë të parë (mos u hidhni përpjetë! Nuk thashë ndodhi për herë të parë, se këtë s’e di, por unë rastisa) në sallën e Turbinës, një shfaqje teatri nga një trupë e huaj që nuk e njohim e nuk i kemi shokë, nga një gjuhë e huaj që s’e njohim (maqedonisht), e megjithatë në thuajse dy orë e gjysmë (që më ikën pa e marrë vesh) emocionet vetëm zëvendësonin njëri-tjetrin, duke të të mbajtur tërë kohën “alert”.

Qëndrimi e bën golin e vet në çdo shfaqje; ka kërkesa për lojën e aktorëve, kërkon dhe njeh detajet e fotografisë, që me thënë të drejtën fliste vetë, po aq sa surprizat skenografike, dramaciteti i muzikës etj.

Për të parë “Arturo Ui-në” e Qëndrimit, rrallëherë si mbrëmë, kam parë aq shumë protagonistë të skenës së teatrit. Jo gjithmonë mbështesin njëri-tjetrin dhe unë këtë e kam artikuluar herë pas here, me të zë lartë si njeri publik, por edhe miqësisht duke qenë se puna në kaq vite ma ka mundësu’ lehtësinë e një komunikimi të tillë me ta.

Shumë prej tyre, komentojnë shfaqjet nga kafet përballë me atë arrogancën që edhe atë e shprehin me impostim: “pffff, e di unë ça do shoF aty”, ndaj sidomos për ta, (një pjesë syresh, i vura re mbrëmë aty) uroj që dje të mos ketë një qenë thjesht një pasdite në teatër, një shfaqje më shumë, por një ballafaqim….

/ms