Rrobat e reja te mbretit – Ngjarje interesante..
Nje dit ne qytetin e mbretit arriten dy mashtrues te shkathet dhe dinake. Duke ditur se mbreti i don shum pelhurat dhe veshjen, ata u prezentuan si endesit me te zellshem te cilet mund te endnin pelhur te mrekullueshme nga mendafshi dhe ari, me ngjyrat me te bukura.
Kjo pelhur kishte nje cilesi te jashtzakonshme:veshja e punuar prej saj nuk mund te shihej nga ai qe eshte budall dhe qe sesht i aft te kryej detyren e vet.
Se shpejti mbreti degjoi per keto mjeshter te zgjuar. Mendoi sa mir do ishte te kishte nje veshje te till, ngase kur ta vesh do shoh edhe se kush nga punterot e tij jan budalla dhe jo te afte te kryejn detyren e caktuar.
Mashtruesit i kerkuan thas prej ari dhe mendafsh, ndersa mbreti nuk kursente ne menyr qe kjo pelhur magjike te endet sa me shpejt. Ata ja filluan punes, nje dit mbreti ishte kurioz te di se deri ku ka arrit endja e pelhures dhe dergoi atje ministrin e tij te cilin e konsideronte te afte dhe te zgjuar. Kur ministri shkoi te endesit, i pa ata duke punuar ne tezgjahun e zbrazet. O Zot po un nuk shikoj asgje mendoj ne vete, a eshte e mundur un nuk jam budalla??
Nga frika qe mbreti mund ta largoj nga sherbimi ai filloi te levdoj pelhuren duke mos dashur qe dikush ta hetoj qe skish par asgje. Mbreit dergoi edhe nje nenpunes, edhe ky ndonese nuk kish par gje filloi te levdoj pelhuren e cila nuk egzistonte. Me ne fund mbreti shkon me dy nenpunesit per te marr pelhuren…i pa ato duke punuar me zell ndonese ne tezgjah skishte as fije as endje.
“Mrekullueshem apo?” i than nenpunesit. Mbreti e shikonte tezgjahun e zbrazet i hutuar duke mendu”Vall jam un budalla, dhe nuk jam i aft te kryej detyren time..kjo do ishte shkatrrim per mua..dhe pastaj deklaroj “Po vertet shum e bukur” Veshtroi kornizen e zbrazet dhe mrekullohej ndersa pas tij edhe tjeret te cilet gjithashtu nuk shikonin dot gje.
Dikush propozoi qe nga kjo pelhur mbretit ti qepen rroba per nder te rivistes e cila do kalonte se shpejti neper qytet….
Duke ber sikur veshi rrobat e duke hedhur edhe nje sy pasqyres sikur te vlersonte si i rrin veshja mbreti u nis, ndersa sherbetoret u kerrusen kinse per te ngritur pelerinen nga dyshemeja.
Rivista kalonte neper qytet me plot njerez. Per nje moment te gjith ishin te habitur me ate qe po shikonin mirepo se shpejti filluan te thon “Sa e mir eshte veshja e mbretit” Askush nuk pranonte se nuk shikonte asgje ngase frikohej se do dal budalla para tjerve.
Papritmas nje femij bertiti: Shikoni mbreti eshte lakuriq! Babai deshi ta pengonte femijen por pershperitjet filluan te perhapen ne mas, keshtu qe te gjith ne fund fillaun te flasin me ze:”Vertet qenka lakuriq”.
Tani civilizimi perendimor eshte ai qe pretendon tua qep veshjen njerzve. Por ne vend se ti vesh ai i ka zhveshur deri ne lakuriqesi, dhe askush nuk merr guximin te bertas se kjo nuk ka lidhje me veshjen…te gjith kan frik se nese deklarojn qepesit mashtrues te cilet ende grumbullojn ar dhe argjend do ti konsiderojn si budalla dhe te pa afte apo te prapambetur.
A mundet ne kete bote, ne te cilen te gjith jan bere rober dhe viktima te propagandes perendimore te gjejn nje njeri me zemer te paster si femija nga perralla qe do deklaronte boterisht se “veshja” e Perendimit me par eshte zhveshje se veshje? A ka njerez te sinqert te cilet guxojn ti kundervihen botes e cila lakuriqesin e quan veshje, dhe te deklaroj zeshem mendimin e vet? Perse te mos jemi ne ate njerez?
(nje pjes e marr nga perfundimi i librit “Kultura e zhveshjes dhe zhveshja e kultures”
/ms
