Poezi pa titullë per Kërçovën nga Azir Jusufi

Shtete e qytete me mallë kalova, rrugë të gjatë pa ndalë vrapova,
Gjithëkund pallate t’bukura as pak slakmova, tek çerdhja ime rehatin kërkova,

Dola n’lagje t’fëmijëris, pashë ulqendrat që po fshinjën gjurmët e vëllezëris,
Afër shkollës që më nxitëte për dituri, pashë varrezat e shkencëris,

Aty ishte plaku i njerëzis, që mallkonte frytët e egër të ardhmëris,
Nga mërzija çarshis vjetër unë vrapova, të gjejë veten ku u frymëzova,

Ndashë për fenë apo vatan, ndashë për pushkë apo iman,
I tmerruar fort u shqetësova, i urrejtur përplot mllef gurbetqarin po emërtojn,

Dua kjo të jetë një ënderr, e kësaj ëndrre një këshillë tja preferoj,
Ule syrin n’mos t’shiqohet, këtheju mbrapshë dhe u largo,

Këthjellu shihë ka të shkelin këmbët, rrugët, shkollat, e xhamit kushë ti mbaroj,
S’jem i huaj ore të mjer, ardhmërin e lumtur, vendit timë kur s’ja mohoj,
Gjithë çka kam s’do ta kursej, Kërçovës time do t’ja dhuroj.

06. 08. 2022 Azir Jusufi

/ms