Njerëzit kërkojnë lirinë e fjalës..Thënje të bukura
Søren Aabye Kierkegaard ishte një filozof danez, teolog, poet, kritik shoqëror dhe autor i cili konsiderohet gjerësisht si filozofi i parë ekzistencialist.
Për kënaqësinë e lexuesve tanë ne kemi sjellë një përmbledhje të thënieve më të bukura të filozofit danez.
Ne i lexojmë të gjitha komentet tuaja, ndaj presim të na thuash cila prej thënieve më poshtë të shtyu në reflektim.
Njerëzit kërkojnë lirinë e fjalës si një kompensim për lirinë e mendimit të cilën ata e përdorin rrallë.
Jeta mund të kuptohet vetëm mbrapsht; por duhet jetuar përpara.
Funksioni i lutjes nuk është të ndikojë te Zoti, por më tepër të ndryshojë natyrën e atij që lutet.
Ankthi është marramendja e lirisë.
Njerëzit më kuptojnë aq keq saqë as nuk e kuptojnë ankesën time për ata që nuk më kuptojnë.
Jeta nuk është një problem që duhet zgjidhur, por një realitet që duhet përjetuar.
Ka dy mënyra për t’u mashtruar. Njëra është të besosh atë që nuk është e vërtetë; tjetra është të refuzosh të besosh atë që është e vërtetë.
Forma më e zakonshme e dëshpërimit është të përpiqesh të jesh ai që nuk je.
Është krejtësisht e vërtetë, siç thonë filozofët, se jeta duhet kuptuar prapa. Por ata harrojnë propozimin tjetër, që duhet jetuar përpara.
Rreziku më i madh nga të gjithë, humbja e vetvetes, mund të ndodhë në heshtje në botë, sikur të mos ishte asgjë fare. Asnjë humbje tjetër nuk mund të ndodhë në mënyrë aq të qetë; çdo humbje tjetër – një krah, një këmbë, pesë dollarë, një grua, etj. – me siguri do të vërehet.
Çfarëdo që më etiketon mua, më mohon mua.
Gjendja më e dhimbshme e të qenit është të kujtosh të ardhmen, veçanërisht atë që nuk do ta kesh kurrë.
Dashuria është shprehja e atij që do, jo e atij që dashurohet. Ata që mendojnë se mund të duan vetëm njerëzit që preferojnë nuk i duan aspak. Dashuria zbulon të vërteta për individët që të tjerët nuk mund t’i shohin.
Po sikur gjithçka në botë të ishte një keqkuptim, po sikur e qeshura të ishte vërtetë lot?
Të rrezikosh shkakton ankth, por të mos rrezikosh do të thotë të humbasësh veten … Dhe të rrezikosh në më të lartat është pikërisht të jesh i vetëdijshëm për veten tënde.
Përballeni me faktet e të qenit ajo që jeni, sepse kjo është ajo që e ndryshon atë që jeni.
Nëse dikush në prag të veprimit do ta gjykojë veten sipas rezultatit, ai kurrë nuk do të fillonte.
Personi krenar gjithmonë dëshiron të bëjë gjënë e duhur, gjënë e madhe. Por për shkak se ai dëshiron ta bëjë atë me forcën e tij, ai nuk po lufton me njeriun, por me Perëndinë.
Gjërat më të larta dhe më të bukura në jetë nuk duhen dëgjuar, as lexuar, as parë, por, nëse do, duhen jetuar.
Mërzia është rrënja e çdo të keqe – refuzimi dëshpërues për të qenë vetvetja.
Eshtë e pamundur të ekzistosh pa pasion.
Gjëja është të kuptoj veten: gjëja është të gjej një të vërtetë që është e vërtetë për mua, të gjej idenë për të cilën mund të jetoj dhe të vdes. Kjo është ajo që unë tani e njoh si gjëja më e rëndësishme.
Në faqen e fshehtë të skuqur reflektohet shkëlqimi i zemrës.
Lumturia është vendi më i madh i fshehjes së dëshpërimit.
Hiq paradoksin nga mendimtari dhe ke një profesor.
Një ‘jo’ nuk fsheh asgjë, por një ‘po’ shumë lehtë bëhet një mashtrim.
Shpresa është një pasion për të mundshmen.
Përtacia, jemi mësuar të themi, është rrënja e çdo të keqe. Për të parandaluar këtë të keqe, rekomandohet puna …. Përtacia si e tillë nuk është aspak rrënjë e së keqes; përkundrazi, është vërtet një jetë hyjnore, nëse nuk të mërzitet ….
Melankolia ime është e dashura më besnike që kam pasur.
Prandaj mos e mashtroni veten! Nga të gjithë mashtruesit kini frikë më shumë nga vetja juaj!
Tani, me ndihmën e Zotit, do të bëhem vetvetja.
Detyra duhet të bëhet e vështirë, sepse vetëm e vështira frymëzon zemrën fisnike.
Nëse doni të jeni të neveritshëm për Perëndinë, thjesht vraponi me tufën.
E vetmja përgjigje taktike inteligjente ndaj tmerrit të jetës është të qeshësh në mënyrë sfiduese me të.
I përket papërsosmërisë së çdo gjëje njerëzore që njeriu mund ta arrijë dëshirën e tij vetëm duke kaluar nëpër të kundërtën e tij.
/ms