Poezi e bukur për Kafen..

Eh moj kafé!
Shoqe s’je po shoqëri ke
‘dhe kur qeshin, dhe kur qajnë

Në çdo gjendje pranë të mbajnë
Kur nuk mund të të ëmbëlsojnë
Edhe të hidhur të pranojnë

Ca të pjekin, ca të nxijnë
Ca për hatër të shijes të pijnë
Ca të djegin, ca i djeg

Ca të kanë veç si sebep
E sa gjëra me ty nisin
Por me ty nuk bitisin

Ca as natën nuk të lënë
Me ty gjumin e përzënë
Dhe ata që s’të shijojnë
Pa të zënë në gojë s’shpëtojnë

Eh sa here ti bëhesh shkak
Zemrat për të mos ndenjur larg
Edhe pse ti s’je qëllimi
Bëhesh pjesë e çdo takimi
Kur bashkohesh me filxhanin

Bëhet bashkë xhani me xhanin
Por kjo është ana që shihet
Ka diçka që te ti fshihet
Në takimet më sekrete
E pranishme veç ti mbete

Të dashuruarit kur takohen
Veç prej teje nuk largohen
Ç’është sekreti yt i vjetër?
Do ta themi një ditë tjetër.

Shkruar nga ~ Fatmir Muja

/ms