O sa mirë të jesh Zvicëran..

Procesi i aplikimit për shtetësi në Zvicër ndonjëherë mund të jetë i gjatë dhe zhgënjyes në Zvicër. Ndryshe nga vendet e tjera, vendimet këtu merren nga poshtë lart – së pari, zyrtarët komunalë duhet të miratojnë aplikimin, pastaj kantonal, dhe federal në fund.

Më 7 maj, “The Local” kërkoi nga lexuesit e saj të ndajnë historitë e tyre të natyralizimit – tronditëse e rëndë ose çuditërisht e lehtë.
Pjesëmarrësit në sondazh
Nga ata që morën pjesë në sondazh, më shumë se gjysma – 53.8 përqind – morën pasaportat e tyre zvicerane një deri në tre vjet më parë; 38.5 përqind janë natyralizuar për më shumë se 11 vjet, dhe 7.7 përqind deri në një dekadë, përcjell albinfo.ch.

Vendimi: shumica e përgjigjeve ishin pozitive
Një shumicë dërrmuese – 69.2 përqind – e vlerësuan përvojën e tyre si pozitive dhe thanë se do të rekomandonin procesin e natyralizimit për të huajt e tjerë.

Cila ishte pjesa më pozitive e procesit, përveç vetë shtetësisë?
Për Michael Savage nga Shtetet e Bashkuara ishte “ndjenja e përkatësisë”, ndërsa David Forster nga Britania e Madhe tha se vlerësonte “shpirtin e komunitetit” në fshatin e tij.

Michael nga Finlanda kënaqej “duke përfunduar klasën lokale të integrimit dhe duke mësuar rreth komunitetit dhe kantonit tim”.
Çfarë ishte më befasuese për procesin e bërjes së një qytetari zviceran?

Arsyet e përmendura përfshinin përshtypje pozitive dhe negative.
Ndërsa për disa të anketuar procesi ishte “traumatues” dhe “i paaftë”, të tjerët kishin një vlerësim më pozitiv.

“Testi ishte shumë i drejtpërdrejtë dhe asgjë më shumë sesa një bisedë miqësore me kryetarin e fshatit”, shpjegoi Zoran Lalvani nga MB.
Për John Smith, gjithashtu nga MB, “mirëdashja e stafit” e bëri përvojën më të këndshme.

Michael Savage ishte befasuar këndshëm që nuk kishte “asnjë provë historie / kulture në Gjenevë për natyralizim të lehtësuar – ishte shumë e lehtë”.

Trevor Kilbey nga Mbretëria e Bashkuar u befasua që “nuk më duhej të flisja gjermanisht zvicerane”.
Dhe Lisa Crump nga Shtetet e Bashkuara u befasua kur iu kërkua një certifikatë lindjeje “aktuale”.

“E çuditshme, ti ke lindur vetëm një herë dhe kjo nuk ndryshon”, tha ajo.
Dr. Robert Schinagl nga SHBA, megjithatë, kishte befasinë e fundit: “Ushtria është përpjekur të më rekrutojë për shërbimin kombëtar”.

Por disa të anketuar ishin të tronditur nga sasia e dokumenteve të nevojshme për procesin e natyralizimit dhe kohëzgjatja e kohës që duhet.
“Muaj dhe muaj kalojnë, dhe asgjë nuk duket se po ndodh”, tha Michael nga Finlanda.

Marrja e shtetësisë ju ka bërë të ndiheni më zviceranë?
Shumica e të anketuarve thanë ‘po’, duke përmendur arsye që variojnë nga praktike te ato emocionale.

“Sigurisht. Tani mund të votojmë ”, tha Lisa Crump.
Për Dr. Robert Schinagl, marrja e një pasaporte zvicerane “më lejon një lëvizje më të madhe globale”, ndërsa Jerry Cappellania nga Italia tha se të qenit zviceran “më bëri të ndihem më pjesë e një komuniteti”.

Ndonjëherë, është çështje që nuk duhet të përgjigjemi shumë pyetjeve shqetësuese.
“Prindërit e mi janë Turk / Indian, dhe unë kam lindur dhe rritur në Britani të Madhe, kështu që kur nuk dua të shpjegoj historinë time të jetës, është një përgjigje e lehtë për t’u dhënë”, tha Zoran Lalvani.

Që nga marrja e shtetësisë së tij, Michael nga Finlanda ka një perspektivë të re të natyralizimit.
“Unë jam më pak tolerant ndaj emigrantëve që kalojnë dekada këtu dhe nuk bëjnë asnjë përpjekje për t’u integruar, për të mësuar gjuhën e tyre lokale etj”, tha ai.

“Për dikë që ka kaluar vite përpjekje për t’u integruar, është irrituese. Kjo është arsyeja pse procesi i shtetësisë është i veçantë për mua. Është e vështirë për një arsye dhe kështu duhet të mbetet”.

/albinfo