Kush është poeti dhe piktori Kërçovar Vesel Xhaferi – Çeliku

U lind në fshatin Cërvicë – Kërçovë më 16 .03.1955. Shkollën fillore e kreu në fshatin e lindjes, tetëvjeçaren në fshatin Strellc dhe gjimnazi në Kërçovë / Prilep .

Në moshë të re ik ne Zvicër dhe mbas ndjekjes të kursit për të huaj (gjuhë gjermane), regjistrohet ne Akademinë e Arteve të “Shkollës Hinrichtung und Kazer Mülhauze” nën udhëheqjen e artistit Prof. Didian Freks Heinrch, në Mülhauze.

Më pas një kohë ka punua si artist në Freks Varriate Cirkus ku mbaron degën e “Fakirave” gjatë viteve 1973 -1975.

Në vitin 1997 hap ekspozitën personale në Luzern pranë “Qendra për Trajnimin e Profesionit” (ZBA). Ekspozitën e dytë e radhës e hap në mars të vitit 1997 në Willisau (LU), Zvicër, me rastin e kremtimit e 700 vjetorit te kësaj Komune.

Ka marr pjesë në ekspozita kolektive në Universitetin Popullor Shqiptar në Gjenevê me një grup krijuesish nga vende të ndryshme dhe nga Kosova, Franca, Brazili, Hungaria e tjera vende.

Po ashtu, ka marr pjesë edhe në Zürich, në ekspozitën kolektive “Ditët e Agim Ramadanit” si dhe në Kërçovë, me punime të mozaikëve “Bistra 2004” dhe në shumë ekspozita personale e kolektive si në Wien 2014, në Beromynster, në Qendrën e Kulturës “Radio Beromünster 1930″ etj.

Është autor i dy librave me poezi, ” Venela 1″ dhe “Venela 2” si dhe autor i dramës “Era e Gjakut 1912”.
Në manifestimin në Shkup nderohet me çmimit: “Ditët e Xha Derallës”.

MALËBARDHI MILOT
Malëbardh i Milotit dashuri e Zotit
Kur demoni shkatërroi kisha e xhamia
Vetëm rrënoja koshare dhish ishte partia
Por kjo parti me sëmundje të ndryshme

Vdiq nga tifoja e mbeturinat janë të dukshme
Por dashuria për Malëbardhin bëhet bashkuese
Këtu ndërtohet kisha e xhamia për mrekulli
Por të gjithë thonë feja e shqiptarit është shqiptaria

Të krishterë dhe mysliman na ka lindur veç një nënë
Këtë porosi e kemi nga të parët vendali
Malëbardh Miloti në një Zot ka dashuri

ËNDRRA
Në gjumë sikur ra një mal
Me shpejtësi të rrufeshme ranë mendimet
U ngritën ushtat majave
Parakalimi s’kishte të ndalur
Dhe hijet po sillen vërdallë
Fal Zotit

Para nesh kolonë burrash
U ndezën ekranet e mendjes
Në ballë u printe Naimi
Atë Gjergj Fishta e Fanoli
Me Babën Rexhep shenjtorin atdhetar
Në dritë të ditës
Mistika para nesh doli

DIELLI
Anë e mbanë një dritë shkëlqen
Dritë e ndezur
Nga zjarret e shpirtit
Ashtu zemrën seç ma rrëmben
Si kujtimi që në mendje shkëlqen

Në hapësirë galdojnë trupat qiellor
Që përherë ngrohen në diell
Sot gëzohet kjo tokë arbëror
Si fëmijë gëzohet
Tani edhe qielli

VALON TOKA
Si një top i zjarrtë valon toka
Nga brenda ka një zjarrmi
Llavë vullkani për habi
Derdhet mbi tokë oka ,oka

Në brendi ndizet një zjarr i madh
Furtunë në zemër e zjarr në shpirt
Athua vallë kush e ndez këtë zjarr
Mbi këtë tokë sa pak ka dritë

Njeriu s’di përse lufton
Vetëm për atdhe falet gjaku
I ligu përherë keq përfundon
Kështu më tha një ditë plaku

/sa-kra