Kërçovarët udhëtim shpirtëror në Mekë dhe Medinë me plisin e bardhë (FOTO)

Dispora e Kërçovës

Nijat Bajrami, së bashku me babain Kasum Bajrami dhe vëllain e tij të madh Ismail Bajrami, përjetoi një udhëtim të paharrueshëm në Mekë dhe Medinë. Ky nuk ishte një udhëtim i zakonshëm.

Përveç përmbushjes së një rite të shenjtë fetar, ata morën me vete një simbol të identitetit shqiptar – plisin e bardhë. Një detaj i vogël në pamje, por një mesazh i fuqishëm për çdo shqiptar që ndodhej në vendet më të shenjta të Islamit.

Takime të papritura në Mekë – Plisi që bashkon shqiptarët
“Kur mbërritëm në Mekë, emocionet ishin të papërshkrueshme. Kur e pashë Qaben për herë të parë, ndjeva një dridhje të fortë në zemër, një ndjesi që nuk mund të përshkruhet me fjalë,” tregon Nijati për Kërçovanet.

Pasi veshën ihramin dhe vendosën plisin në kokë, shumë shpejt nisën të tërhiqnin vëmendjen e pelegrinëve të tjerë. Ishin pikërisht bashkatdhetarët shqiptarë ata që i dalluan të parët. “Disa na shikonin me buzëqeshje, të tjerë afroheshin dhe na përshëndesnin: ‘A jeni nga Kosova?’, ‘Nga Shqipëria?’, ‘O, sa bukur me plis!’ Kjo na bëri të kuptojmë se ky simbol i thjeshtë kishte një ndikim të madh,” shprehet ai.

Një moment i veçantë ndodhi kur një burrë iu afrua dhe i pyeti në anglisht se ku mund të blinte një plis të bardhë. Nijati, duke dashur të bëjë pak shaka, i tha se kushtonte 100 euro. Burrit i pëlqeu aq shumë plis, saqë pa hezitim nxori paratë për ta paguar. Por në atë moment, e pyetën nga ishte. Përgjigja e tij ishte befasuese: “Jam shqiptar, nga Tuhini i Kërçovës!”

Njati dhe familja e tij e panë njëri-tjetrin dhe qeshën me habi. E kuptuan se ai nuk e kishte njohur origjinën e tyre në fillim dhe po mendonte se po blinte një plis nga dikush i huaj. “Kur e mori vesh që ishim shqiptarë, u emocionua shumë. Natyrisht, nuk mund ta shisnim, ndaj ia dhuruam me gjithë zemër. Ishte një moment i bukur që na tregoi se si plisi na bashkon, kudo që jemi,” tregon Nijati.

Medina – Qyteti i paqes dhe përjetimeve të veçanta
Pas disa ditësh në Mekë, më 15 shkurt, udhëtuan drejt Medinës, ku i priti një atmosferë më e qetë dhe shpirtërore. “Në momentin që hymë në Mesxhid an-Nabawi, ndjemë një paqe të jashtëzakonshme. Ishte ndryshe nga Mekka – më e butë, më e qetë, por po aq e rëndësishme për shpirtin tonë,” kujton ai.

Edhe në Medinë, plisi i bardhë vazhdoi të tërhiqte vëmendjen e bashkatdhetarëve shqiptarë. Gjatë një vizite në xhaminë e Profetit, një burrë i moshuar nga Dibra iu afrua dhe i përgëzoi për mbajtjen e plisit. Ai tregoi se dikur shqiptarët e vjetër gjithmonë udhëtonin me plis dhe se ishte e rrallë ta shihje atë sot në këto vende të shenjta.

“Ndjemë një lidhje të fortë me këtë njeri. Ai na tregoi histori nga e kaluara, si shqiptarët që vizitonin këto vende ruanin traditat e tyre dhe nuk e ndanin kurrë plisin nga koka. Ishte një mësim për ne se sa e rëndësishme është të ruajmë identitetin tonë,” thotë Nijati.

Në një mbrëmje, pas faljes së namazit, ata u ulën me disa shqiptarë të tjerë që kishin takuar gjatë ditës dhe biseduan për përvojat e tyre. “Ishte një ndjenjë e bukur të jesh mes shqiptarëve, larg atdheut, por të ndihesh si në shtëpi. Kjo ishte një nga dhuratat më të mëdha të këtij udhëtimi,” shprehet ai.

Udhëtimi me tren drejt Xhidës – Mbyllja e një përvoje të paharrueshme
Një nga momentet më të veçanta të këtij udhëtimi ishte udhëtimi me tren nga Medina drejt Xhidës. “Ishte një përvojë unike, sepse na dha mundësinë të shihnim shkretëtirën, të përjetonim ndryshimin e peizazhit dhe të reflektonim mbi gjithçka që kishim përjetuar,” thotë Nijati.

Për babain dhe vëllain e tij, ky udhëtim nuk ishte vetëm një përmbushje e një rite fetar, por edhe një mundësi për të parë me sytë e tyre madhështinë e vendeve më të shenjta të Islamit. “Babai ynë, që gjithmonë ka qenë një njeri me besim të fortë, ishte jashtëzakonisht i lumtur që e përjetoi këtë moment me ne. Ishte një ëndërr që u bë realitet për të,” shprehet ai.

Më 18 shkurt, u nisën për t’u kthyer në shtëpi, me zemrat e mbushura me kujtime të paharrueshme dhe me shpirtin të pasuruar. Ky udhëtim nuk ishte vetëm një rrugëtim shpirtëror, por edhe një përforcim i lidhjeve mes besimit dhe identitetit shqiptar.

“Në mesin e miliona njerëzve nga e gjithë bota, ne qëndruam me plisin në kokë, duke treguar me krenari se shqiptarët janë pjesë e këtij pelegrinazhi të madh. Nuk ishim thjesht pelegrinë, por përfaqësues të një historie dhe kulture që nuk duhet harruar kurrë,” përfundon rrëfimin e tij Nijati.

FOTO: