Gjenocidi i heshtur shqiptar! Shkruan Dr.prof Arbër Çeliku

Për çdo ditë po mbyllet një shtëpi shqiptare dhe terri po i kaplon lagjet tona.
Për çdo ditë po ik një nxënës shqiptar dhe shkollat po zbrazen.
Për çdo ditë po vdes një shqiptar dhe lindjet po pakësohen.

Për çdo ditë po vritet shpresa shqiptare, po vritet e ardhmja e fëmijëve tanë dhe urrejtja rinore po bëhet ortek i madh, që ta kall datën.
Urrejtja për veten, urrejtja për shtëpinë, urrejtja për tokën dhe vendin në tërësi po merr përmasa katastrofale.

Jo tani, por dekada me radhë ka nisur kjo gjëmë dhe sot po merr të përpjetën e saj të dhimbshme shumë.
E nesërmja do të jetë edhe më e zymtë, më e trishtë e më vdekjeprurëse. Derisa terri ta mbulojë tërësisht vendin tonë e lugetërit të hedhin valle.
Kjo nuk është shpërngulje, as ekzod, por është një gjenocid i qetë, që ndodh në heshtje.

Më i egri deri më sot që njerëzimi njeh.
Aq më keq, kur nuk ka kush ta raportojë, se po kryhet nga vetë ne, ashtu siç deshi hasmi shekullor dhe projektoi plane makabre e famëkeqe për jetë e mot.
“Gjuha, kombi, flamuri” po çirren e bërtasin profetët e rrejshëm, ata që përshpejtuan dhe materializuan planet e hasmit.

Dhe, ne që kemi mbetur, duke folur vetmevete, po heshtim, njësoj siç po ndodh gjenocidi ndaj nesh, në heshtje, në heshtje të plotë dhe të dhimbshme.

/ms