E humbi këmbën në Kosovë, megjithatë ushtari gjerman nuk e humb shpresën për jetë..

Gjithçka ndodhi në misionin e tij të parë, në Kosovë. Atje, ushtari gjerman Jens Ruths (tani 46-vjeçar), një nga 37 atletët gjermanë që në shtator garuan në Lojërat Invictus të Princit Harry në Dyseldorf, humbi këmbën e majtë. Për gazetën “Bild” ai tregon historinë e tij të veçantë

“Ishim në patrullë, duke eksploruar pozicione dhe shpella”, kujton ai ditën e shtatorit 1999. U zbuluan dhe u çaktivizuan kurthe me bomba. Por jo të gjitha.
Komandanti i tij i togut has në një minë dhe i lëndohet këmba. Jens e nxjerr jashtë. “Kjo ndodhi në rrugën e kthimit në hapin e katërt. U dëgjua një zhurmë, ndjeva një dhimbje të mprehtë dhe të ngrohtë – dhe pashë që gjysma e këmbës sime ishte zhdukur. Pas kësaj më ra të fikët”, spjegon Jensi, transmeton portali Shtegu.

Këmba e tij e majtë duhej të amputohej. Mendërisht, 23-vjeçari i atëhershëm e ka paketuar çuditërisht mirë: “Gjithmonë thosha me vete: Humba këmbën për të shpëtuar jetën e udhëheqësit tim…”.
Megjithatë, jeta më pas iu vështirësua. Jens: “Cungu nuk ishte i qëndrueshëm, proteza nuk përshtatej. Nuk mund të ecja kurrë pa dhimbje”. Për katër vite të gjata ai mezi dilte nga shtëpia dhe bëhej gjithnjë e më i izoluar. Çfarë e nxori atë nga vrima? “Gruaja ime!” Ata tani kanë katër fëmijë (9, 6, 4, 2).

Jens kalon rreth tre muaj në vit në shkollën sportive – si terapi. Ai dëshiron të ndërgjegjësojë shokët e tjerë për programin special, duke thënë: “Shumë nga të prekurit as që e dinë se ekziston. Ose mos guxo të shkosh atje”.

Dhe sporti. Rastësisht, rreshteri i stafit nga Darmstadti, i cili tani punon në logjistikë, dëgjoi për shkollën sportive të Bundeswehr në Warendorf. Aty po trajtohen rreth 150 ushtarë nga e gjithë Gjermania, të cilët u plagosën në aksion. “Këtu mora protezën time të parë vërtet të mirë. Ky ishte një moment historik! Dhe rizbulova urinë time për sport”.

Jens shkon nga një divan në një atlet dhe humbet 20 kilogramë. Sot ai është më në formë – dhe më i lumtur. Falë terapisë sportive midis shokëve. “Të gjithë këtu kanë barrën e tyre për të mbajtur. Të gjithë e dimë se diçka na ka ndodhur dhe mos pyesni shumë për të. Kjo siguri dhe miqësi më ka ndihmuar vërtet…”.

Proteza në të majtë, këmba e shëndetshme në të djathtë. Pastaj fytyra e gjyshit të Jens, Georg: “Ne kishim një lidhje të veçantë. Ai kurrë nuk foli për Luftën e Dytë Botërore. Kur erdha në shtëpi pas aksidentit tim, ai papritmas filloi të fliste”.

Dhe trajnimi. Psikologia e trupave Mayleen Feige (41) gjithashtu e di këtë: “Nëpërmjet sportit, shumë veteranë rifitojnë besimin në vetvete – dhe në aftësitë e tyre. Ata e kuptojnë se sa shumë mund të bëjnë në të vërtetë”.

Ashtu si Jensi, i cili tani po stërvitet sërish për klasën e parë, Invictus Games. Ai ishte tashmë në lojërat në Sidnei në 2018 dhe atje takoi Princin Harry (“Një prej nesh! Krejtësisht natyral”). Ai tani po garon në disiplinat e kanotazhit, çiklizmit dhe volejbollit të ulur në Düsseldorf.

/shtegu