Fundi i Wagner është në dukje – Prigogine përjetoi një surprizë të pakëndshme..!

Lajmi se Lukashenko mund të kthejë grupin mercenar Wagner nga Bjellorusia në Rusi nuk është befasi. Kushdo që ka ndjekur atë që ka ndodhur me Wagnerin që nga përpjekja e dështuar për rebelim të armatosur më 23 dhe 24 qershor të këtij viti, e ka ditur prej kohësh se ky paraushtarak privat do të përfundojë duke u mbyllur.

Pyetja e vetme ishte nëse diktatori bjellorus Alexander Lukashenko donte të bënte Gardën e tij Pretoriane nga eshtrat e Wagner. Rezulton se ai nuk dëshiron sepse nuk mund të jetë i sigurt për besnikërinë e tyre dhe për këtë arsye nuk dëshiron t’i riarmatosë ose t’i paguajë. Dhe një ushtri mercenare nuk mund të mbijetojë pa një fluks të vazhdueshëm parash.

Marrëveshja për të dërguar Wagner në Bjellorusi u arrit dy ditë pas përfundimit të rebelimit, në një kohë kur Putini nuk mund të ishte i sigurt se kush ishte besnik ndaj tij dhe kush ishte në anën e Prigozhin. Disa ditë më parë, Wagner kishte pushtuar Rostov-on-Don pa rezistencë, edhe pse Putin kishte urdhëruar personalisht mbrojtjen e qytetit. Putin kishte nevojë për paqe dhe stabilitet për të kryer hetime dhe një spastrim të udhëheqjes ushtarake. Në ato momente, dërgimi i Wagnerit në Bjellorusi dukej si një vendim shumë i arsyeshëm.

Në fakt, as Lukashenko nuk e kishte problem. Ai u përpoq ta paraqiste të gjitha si suksesin e tij të madh të arritur nga dhuntia e tij e madhe e negociatave. Ai shpresonte ta detyronte Putinin me këtë favor, i cili më pas do të bënte më pak presion mbi të për të përfshirë ushtrinë bjelloruse drejtpërdrejt në luftën e Ukrainës. Shumë shpejt u bë e qartë se Lukashenko nuk e kishte menduar vërtet.

Tre opsione për Wagner
Njerëzve të Wagner-it iu dhanë tre opsione. Ose shkoni në Bjellorusi ose nënshkruani kontrata me një nga grupet private paraushtarake të mbikëqyrura nga Ministria ruse e Mbrojtjes ose kthehuni në jetën civile. Megjithëse Yevgeny Prigozhin pretendoi se të gjithë luftëtarët e tij do të shkonin me të në Bjellorusi, kjo doli të ishte plotësisht e rreme. Sipas të dhënave të fundit, më pak se pesë mijë Wagnerians u nisën për në Bjellorusi. Çfarë ndodhi me njëzet mijë të tjerët nuk është plotësisht e qartë.

Kremlini e ndaloi përmendjen e Wagner-it në të gjitha format e mediave, duke përfshirë bloget. Kushdo që e shkel këtë mund të gjendet në burg për shumë vite. Për shkak të kësaj, është gjithashtu e qartë se Prigozhin dikur i pranishëm përjetësisht u zhduk nga syri i publikut. Ai iu drejtua për herë të fundit publikut rus më 30 qershor në një mesazh se të gjithë anëtarët e Wagner që nuk kanë nënshkruar kontrata me Ministrinë e Mbrojtjes Ruse do të vijnë në Bjellorusi më së voni deri më 5 gusht. Nga kjo mund të konkludohet se rreth 20,000 ish-vagneritë vendosën të ndryshojnë anë.

Ndërkohë, Lukashenko e kuptoi gjithashtu se i kishte mbaruar mikpritja ndaj Wagnerit. Për një kohë ai e përdori grupin për të kërcënuar Poloninë dhe Lituaninë, por më pas e kuptoi se Wagner do të ishte vetëm një barrë për të, dhe për më tepër, ai ishte i prirur për rebelim, ndaj me sa duket vendosi ta hiqte qafe duke ia kthyer Putinit. .

Pyetja kryesore është nëse Lukashenko besonte që në fillim se do të përdorte Wagnerin, apo është thjesht një zgjidhje e përkohshme derisa Putini të konsolidojë qeverinë e lëkundur, sepse në vend që t’i vendosë vagneritët në kazerma gjysmë të zbrazëta dhe të zbrazëta, të cilat ushtria bjelloruse i ka shumë, Lukashenko i vendosi në tenda.

Një zgjidhje e pranueshme për verën, por krejtësisht e papranueshme për vjeshtën e ftohtë bjelloruse dhe dimrin e gjatë të akullt. Duke i vendosur në çadra, Lukashenko e bëri të qartë që në fillim se kjo ishte një zgjidhje e përkohshme, por pritej që më pas t’i zhvendoste në kazermat e rinovuara me nxitim. Kjo ndoshta nuk do të ndodhë. Meqenëse dimri i gjatë dhe i ftohtë bjellorus nuk mund të mbijetohej në tenda, Wagnerëve iu tha të kujdeseshin për veten e tyre.

Armatimi dhe financimi
Një çështje tjetër është riarmatimi i Wagner. Para se të largohej nga Rusia, familja Wagner duhej t’i dorëzonte të gjitha armët e tyre ushtrisë ruse. Që Wagner të bëhet edhe një forcë e armatosur e aftë nga distanca, Lukashenko do t’i duhet t’i armatosë me armë të rënda. Para së gjithash, automjetet luftarake dhe artileria. As imazhet satelitore dhe as raportet nga Bjellorusia nuk tregojnë dërgesa të armëve të rënda. Kampi i tyre në Cel është plot me makina, autobusë dhe kamionë që i kanë sjellë nga Rusia dhe kaq. Ata deri më tani nuk kanë marrë asnjë armë të rëndë nga ushtria bjelloruse.

Kjo çon në çështjen e tretë dhe deri tani më të rëndësishme – financimin. Gjatë vitit 2022, shteti rus pagoi më shumë se dy miliardë dollarë për të mbajtur Wagner. Në këmbim, Wagner shkatërroi dhe pushtoi Bachmutin. Nëse kështu do t’i ngarkonte ushtria ruse “shërbimet” e saj, do të konsumonte të gjithë buxhetin e shtetit rus.

Nga qershori e deri më sot, Wagner ka mbetur pa të gjitha kontratat. Kompania e Prigozhin, Concord, e cila ushqeu ushtrinë ruse, gjithashtu mbeti pa marrëveshje, kështu që financimi shtesë për Wagner duhej të sigurohej nga Lukashenko, por ai gjoja priste që pagesa e Wagnerit të sigurohej nga Moska. Kur e kuptoi se nuk kishte asnjë, ai kuptoi se Wagnerians-i me paratë mund të bëheshin shumë shpejt një problem i madh.

Aq më tepër, sepse Wagner mbeti pa shumicën dërrmuese të kontratave me qeveritë e huaja. Deri në tentativën për rebelim të armatosur, Wagner kishte mbështetjen e Ministrisë së Punëve të Jashtme të Rusisë dhe Ministrisë së Mbrojtjes në aktivitetet e tij jashtë Rusisë. Në këtë mënyrë Ministria e Punëve të Jashtme merrej me çështjet diplomatike, ndërsa Ministria e Mbrojtjes siguronte logjistikën. Dhe funksionoi shumë mirë sepse sundimtarët që punësuan Wagnerin për t’i ndihmuar ata të qëndronin në pushtet e dinin se ai kishte mbështetjen e drejtpërdrejtë të Moskës.

Një surprizë e pakëndshme për Prigozhin
Dhe tani kësaj i ka ardhur fundi. Prigogine vërtet u shfaq në samitin ruso-afrikan në Shën Petersburg më 27 dhe 28 korrik, por atje ai pati një surprizë të pakëndshme. Të gjithë punonjësit e Ministrisë së Punëve të Jashtme ruse shmangnin vazhdimisht përmendjen e Wagnerit në bisedat me delegacionet e huaja. Nga ana tjetër, stafi i Ministrisë së Mbrojtjes me kënaqësi përmendi Wagnerin, duke theksuar se grupi nuk ka më mbështetjen e Kremlinit dhe, rrjedhimisht, të Moskës.

Ministri rus i Mbrojtjes Sergei Shoigu ishte veçanërisht aktiv në këtë, duke u ofruar sundimtarëve afrikanë që të zëvendësonin Wagnerin me ushtri të tjera private nën mbikëqyrjen e drejtpërdrejtë të ministrisë së tij.

Me sa duket, ai pati shumë sukses në këtë, sepse më 28 korrik vetë Putin njoftoi se kishte nënshkruar marrëveshje bashkëpunimi ushtarak me më shumë se 40 vende afrikane. Putin përmendi se të gjitha kontratat parashikojnë dërgimin e armëve dhe pajisjeve ushtarake. Është mjaft e sigurt që armët do të shoqërohen nga instruktorë dhe këshilltarë. Me sa duket nga firmat private që punësojnë ish-ushtarë. Megjithatë, Wagner nuk do të jetë më mes tyre. / Mario Galić për Index.hr

/alsatm