Erdhi si refugjat, Rexhep Rexhepi u bë yll në botën e orës zvicerane

Në moshën 12 vjeçare Rexhep Rexhepi erdhi në Zvicër si refugjat kosovar. Një çerek shekulli më vonë, ai konsiderohet si një nga prodhuesit më të shquar të orës zvicerane. Një vizitë e gazetës „NZZ“ në atelien e tij në Gjenevë

Kohët kur orëndreqësit fshiheshin në luginat e vetmuara në Jura duket se i përkasin së shkuarës. Dëshmia më e mirë: Rexhep Rexhepi, i cili vlerësohet shumë si i dashuri i ri i skenës zvicerane të orëpunimit. Atelietw e tij janë në një vend kryesor në zemër të qytetit të vjetër të Gjenevës. Një ekip prej 25 personash e mirëmban artin tradicional të orës me detaje të përpikta dhe e sjell atë në mijëvjeçarin e ri. Kredo që ata jetojnë atje: kryejnë sa më shumë hapa të jetë e mundur në prodhimin e orëve me dorë.

Një erë e ftohtë fryn nëpër Grand-Rue gjatë vizitës së „NZZ“. Rexhep Rexhepi drejton katër punëtori në këtë rrugicë piktoreske pranë Katedrales së Shën Pierre. Kohët e fundit u shtua një apartament me banjë, në të cilën ai u vendos në një dhomë kullë – me pamje nga liqeni i Gjenevës dhe Alpet. Kjo dhomë ndërthur karakterin e një laboratori, një studimi dhe një dhomë alkimisti. Rexhep Rexhepi ulet në tryezën e orëndreqësit të tij dhe krijon ide të reja në libra skicash. „Thjeshtë, unë kam qenë jashtëzakonisht me fat“, përsërit ai disa herë në bisedë.

Orëbërësi më i kërkuar i gjeneratës së tij aktualisht po punon në një orë me një kërcim sekondash. Një sekondë kërcimi është tipari tipik i orëve të kuarcit, ndërsa orët mekanike kanë sekonda zvarritëse. Rexhep Rexhepi vazhdimisht i nënshtrohet tundimit për të zhvilluar komplikime të reja. Sfida këtë herë: zotërimi i një veçorie që karakterizon orët moderne duke përdorur mjetet e prodhimit tradicional të orëve.

Ai ka katër inxhinierë në krah. “Kam respekt të madh për prodhuesit e orës së së kaluarës, të cilët nuk kishin ende akses në programet e IT. “Kjo është arsyeja pse orët tona duhet të jenë edhe më të mira se orët e dikurshme”, thotë Rexhep Rexhepi.

Në katër studiot e tij, specialistët punojnë në prodhimin e pjesëve dhe kutive të veçanta, në dekorimin e orëve dhe së fundmi në krijimin e byzylykëve prej lëkure. Ekipi përbëhet nga njerëz me prejardhje të ndryshme – nga specialistët e tekstilit te argjendaritë.

Gjatë vizitës, një punonjës është duke dekoruar një numërues smalti. 80 për qind e kohës në prodhimin e orëve shkon në finisazh. Paqja dhe përqendrimi në studio duken të mahnitshme, sikur të kishin rënë nga koha. Atmosfera në scriptoria manastire mesjetare mund të ketë qenë e ngjashme.

Pesë vjet më parë, Rexhep Rexhepi bëri një grushtshtet. Ai e ktheu nga pensioni Jean-Pierre Hagmann, një autoritet strehimi në Gjenevë. Tashmë mbi 80-vjeçari punon çdo mëngjes në prodhimin e kutive të orëve. Vetëm 40 deri në 50 orë largohen nga Grand-Rue e Gjenevës çdo vit.

Rruga e Rexhep Rexhepit drejt horlogjisë së lartë nuk ishte e paracaktuar, transmeton portali Shtegu. I lindur në Kosovë në vitin 1987, ai u rrit atje me gjyshen. Nëna e Rexhepit e la familjen kur ai ishte fëmijë dhe babain e tij, i cili punonte në Gjenevë, e shihte vetëm disa javë në vit. Ndërsa babai i tij ishte për vizitë në shtëpi, ai vuri re një orë dore Tissot në dore. “Isha i magjepsur nga bukuria e kësaj ore dhe doja ta zhbllokoja për të parë se si funksiononte kjo mrekulli”, kujton ai.

Pas shpërthimit të luftës në Kosovë, Rexhepi erdhi në Gjenevë si refugjat në vitin 1998. Në fillim ai nuk mundi të lidhej me bashkëmoshatarët e tij, u mbyll në bibliotekë për ditë të tëra dhe filloi të lexonte me mani libra për orët. Si 15-vjeçar, ai u çlirua: ai u zgjodh midis 300 konkurrentëve nga prodhuesi i orëve luksoze Patek Philippe. Atij iu dha privilegji të përfundonte praktikën e tij në prodhuesin prestigjioz të orëve të Gjenevës.

Fazat e ardhshme e çuan atë drejt madhështisë në fushën e tij. Ai qëndroi me François-Paul Journe, një pionier në zhvillimin dhe zbatimin e pavarur të orëve të dorës, për dy vjet të tëra. Rexhepi duket se e ka përvetësuar moton e tij “Invenit et Fecit” (shpik dhe zbato).

2.1 milionë franga zvicerane. Një entuziast i orës së fundmi ofroi këtë shumë për një kronometër Antimagnétique Rexhep Rexhepi në ankandin bamirësie Only Watch. Në faqen e internetit Only Watch, çmimi u vlerësua midis 100,000 dhe 150,000 franga përpara ankandit. Ora e dorës me dizajn të thjeshtë përfundimisht arriti 20 herë më shumë se vlera e synuar. Vetëm një Patek Philippe u ble në ankand për një çmim më të lartë. Megjithatë, vlera e tyre e vlerësuar përpara ankandit ishte vendosur tashmë në mbi 1.5 milion franga.

Rexhep Rexhepi ka mbërritur Olimpin e Shoqatës së Orëbërësve. Ai duket se ende nuk është në gjendje ta besojë plotësisht fatin e tij. Disa herë në bisedë ai tregon dyshime për veten dhe flet sinqerisht për dështimet në fillimet e karrierës së tij. Në moshën 25-vjeçare Rexhepi u vetëpunësua dhe themeloi fabrikën e tij: Akrivia.

Fjala për saktësi dhe saktësi, e huazuar nga greqishtja, synon të shprehë vizionin e dikujt. Kur prezantoi orën e tij të parë, Tourbillon Chronographe Monopoussoir, në Baselworld në 2012, ai nuk mori asnjë vëmendje. “Akrivia e parë ishte një fatkeqësi komerciale”, thotë Rexhepi.

Pas dështimit në Bazel, Rexhepi vazhdoi të punojë pa u lodhur. “Doja të krijoja një orë që më përshtatet dhe doja të siguroja jetesën nga pasioni im. Ky ishte motivimi im”. Në vitin 2018 ai lançoi një orë që, për herë të parë, nuk shënohej më me Akrivia, por me emrin e tij: Chronomètre Contemporain.

Si rezultat, ajo fitoi çmimin e njohur Grand Prix d’Horlogerie de Genève – siç bëri përsëri katër vjet më vonë me modelin e tij pasardhës, Chronomètre Contemporain II. Dizajni tani është më klasik, më pak i gjallë, por më simetrik – si në emrin e tij ose si orët e një legjende zvicerane të orarit për të cilin Rexhep Rexhepi ka shumë respekt: ​​Philippe Dufour.

Rexhepi ndjehet si zviceran. Megjithatë, ai ishte i shqetësuar për një kohë të gjatë: „A jam mjaftueshëm zviceran për të nënshkruar një orë zvicerane me emrin tim?“ Kjo pyetje nuk lind në të vërtetë në botën zvicerane të orëve. Ishin huguenotët francezë ata që, si refugjatë fetarë në Gjenevë dhe Jura në shekullin e 17-të, zhvilluan më tej artin e bërjes së orës zvicerane. Tani është një refugjat kosovar ai që po e çon zanatin tradicional të orarit të Gjenevës në lartësi të reja – dhe në proces kultivon dekorime tipike si vijat e Gjenevës apo skajet e prera.

Me Rexhep Rexhepin, një gjeneratë e re po merr frenat e ortarisë zvicerane. Gaël Petermann, Florian Bédat, Raúl Pagès dhe Hervé Schlüchter janë emra të tjerë të rinjsh të egër që po tronditin skenën me krijimet e tyre. Atë që Rexhep Rexhepi, i cili frymëzohet nga arti i bukur, si dhe nga kuzhina e lartë apo një koleksion i madh librash me orë, e çon në ekstrem: elegancën e sofistikuar dhe një përsosmëri të lë pa frymë në ndërtimin e lëvizjes.

Ai nuk dëshiron më të ndjekë linjën Akrivia në të ardhmen. Megjithatë, ai ka vite që ka ide për modelet e reja të orëve nga marka Rexhep Rexhepi – dhe jo vetëm për orët e dorës.

Si baba i një vajze dhe një djali parashkollor, tani është e rëndësishme të përmbushni përgjegjësitë familjare. A kanë mbaruar ditët kur ai punonte pa pushim për fundjavë të tëra? “Po mendoj të krijoj një dhomë lojërash në studion time për fëmijët, në mënyrë që të mund të hulumtoj komplikime të reja në fundjavë”, thotë ai me buzëqeshje.

Në një epokë në të cilën smartfoni është ora e re e xhepit dhe ora inteligjente mishëron frymën e kohës, një refugjat kosovar në Gjenevë u nis në kërkim të kohës së humbur me një zell kalvinist për punë. Ai duket se e ka gjetur atë.

Rexhep Rexhepi i shet orët e tij në Zvicër drejtpërdrejt përmes kompanisë së saj Akrivia, dhe jashtë vendit përmes tregtarëve të tillë si A Collected Man, The Hour Glass dhe Ahmed Seddiqi & Sons. Periudha e pritjes për një orë mund të zgjasë për një periudhë më të gjatë kohore. Çmimet sipas kërkesës.

/shtegu