Profesor Nazif Selimi pishtar i arsimit

– Për njeriun e mirë disa herë nuk gjenden shprehje, sepse ne do shkruajmë fjalët e mira për te, ai vet fjalët i ka shndërruar në vepra
Dalja në pension e profesor NAZIFIT, na krijoi hapësirë për ti bërë një vizitë e me aromën dhe shijen e kafes ashtu qetë – qetë, duke rikujtuar të kaluarën dhe jetën e kaluar si një shirit filmi, kaluam ca momente me profesorin e nderuar.

Folëm gjërë e gjatë për kohërat e hershme nga fëmijëria e tij, lindur dhe rritur me ajrin e pastër e të shëndetshëm në fshatin e lindjes Jagoll të Kërçovës, si edhe me bujarinë dhe begatinë shpirtërore të familjes dhe rrethit ku jeton.
Jagolli është 15 km në verilindje të Kërçovës në rrugën që të shpie në fshatin heroik të Sulltanë Qafës.
Unë: I nderuari profesor Nazif, ne erdhëm kastile për t’u vizituar dhe mundësisht të na rrëfeni edhe për jetën tuaj?
– Profesori filloi të flas qetë dhe rrjedhshëm, ashti si që është edhe natyra e tij.

Ai na falënderoi për kujdesin, duke na thënë që mos ta bëjmë të madhe, se ai vetëm është munduar që gjatë jetës së tij të kryej misionin si njeri dhe si mësues. Profesor Nazifi vazhdon
– Unë jam i lindur dhe rritur në fshat dhe arsimin fillor e kam kryer këtu në fshatin Jagoll, në shkollën “Naim Frashëri”, ku shkronjat e para dhe frymën e atdhetarisë i mora nga pishtari i parë i arsimit në gjuhën shqipe, në këtë mes, Mësuesi shpirtndritur Pertef THEREPELI nga Skrapari, kurse të mesmen e kam kryer në gjimnazin e Prishtinës, si edhe studimet poashtu në Prishtinë, në Fakulteti Filozofik, dega Gjuhë Shqipe dhe Letërsi.

Unë: Pas kryerjes së fakultetit pritët gjatë kohë për punësim dhe na tregoni nëse u kujtohen vitet?
Ai: Ah, ato vite, ato vite me plot kujtime e mall si në Prishtinë ashtu në Kërçovë, me shumë peripeci.
– Punësimi im i parë ka qenë në Prishtinë edhe ato në shkollën tetëvjeçare “Emin Duraku”, ku punova tre muaj. Ishte viti 1978, kur unë isha ende student para diplomimit. Pastaj në Kërçovë, në vitin 1980 në fshatin Cërvicë, poashtu punova tre muaj dhe pastaj shkova në Shërbimin ushtarak.

Pas shërbimit ushtarak, në vitin 1981 u punësova në gjimnazin “Mirko Mileski” Kërçovë, me detyrë të Mësuesit të Gjuhës Shqipe të Letërsisë.
– Pas demonstratave të vitit 1981 shqiptarët, në ish Jugosllavi, edhe më tepër u vunë në shënjestër të atij regjimi antishqiptarë, kështu që intelektualët shqiptarë maltretoheshin e burgoseshin, për arsyet që i krijonte pushteti. Gjatë viteve 1987-1988, në Maqedoni filloi mbyllja e shkollave të mesme dhe në frymën e vëllazërim-bashkimt u bën paralelet e përziera, ku mësimi mbahej vetëm në gjuhën maqedonase.

– Atëherë mua më larguan nga puna dhe mu desh të bëja punë fizike për të mbajtur familjen.
Në organizimin e demonstratave në Kërçovë, më vitin 1991, për hapjen e paraleleve në gjuhën shqipe në shkollën e mesme, mora pjesë aktive si edhe në organizimin, themelimin dhe mësimdhënie në Shkollën e Mesme të Pavarur “Drita”, që u themelua në fshatin Trapçindoll.

– Ajo shkollë funksioni dy vite, krahas terrorit që përjetoi nga pushteti dhe sahanlëpirësit e tjerë.
Pas shpërnguljes së këtyre nxënësve që ishte edhe qëllimi i kësaj shkolle, në lokalet e Shkollës së mesme të qytetit, unë rishtas u mbeta i papunë.
– U punësova rishtas në SHMK “Mirko Mileski” në vitin 1997, ku pas ca vitesh nxënësit shqiptarë mësuan në SHKK tashmë “Drita”. Dhe aty punova deri në pensionim, në vitin 2019.
Unë: Ju profesor Nazif keni vuajtur shumë, pas shumë peripecish keni pasur sfida të guximshme?

Ai: Po, të jesh mësues, do të thotë prindi dhe shoqëria, të të besojë fëmijën e vet dhe ardhmërinë e kombit. E ti ç’duhet të bësh?!
Unë: E dijmë dhe u besojmë se vërtet keni kaluar një kohë bukur të gjatë me vuajtje e halle shumë, por a u ka mbetur kohë për krijimtarinë letrare?
Ai: Duke dashur që të ngurëzoj ca vlera të kombit tonë, që janë në shkrirje e sipër, ndikuar nga rrethanat e kohës, shkrova dramën “Molla në arkën e gjyshes”. Poashtu e eksperimentova me një zhanër të pa lëvruar në letrat shqipe, rrëfimet me skica dhe botova “Sulltanë Qafën e Ujëmirit” dhe “Themelura”, poashtu gjatë viteve të ’90-ta.

– Në revistat e kohës kam botuar edhe poezi motivesh të ndryshme
Unë: Edhe pse keni pasur ngarkesa, ne mendojmë se për qetësim u ka ndihmuar krijimtaria letrare dhe me siguri ka shkruar edhe shtypi i kohës ose ndonjë TV-e për ju?
Ai: Po kam pasur intervista dhe kanë shkruar gazetat e vendit dhe poashtu gazetari i njohur skrapali Zylyftar Hoxha, në gazetën “Drita” skalit portretin tim jetësor, në një punim dy faqesh, si dhe një intervistë nga TV Uskana, titulluar “Portreti im”.
Unë: Rrëfimet e juaja janë të shtruara dhe hap pas hapi zbulojmë kontributin e juaj të gjithanshëm që keni dhënë?

Ai: Është obligim i secili prej nesh që të kontribuojë aty ku e gjen veten sa mundet. Ndaj edhe unë jam përpjekur që gjërat t’i bëj me shpirt dhe profesionalizëm aq sa kam mundur.
– Dëshiroj që brezat në vijim, të ruajnë e kultivojnë vlerat tona të trashëguara. Në kontekst kam dashur të përjetësoj edhe ca mite e legjenda, duke i përshtatur pa edhe me skica dhe botuar në revistën “Gëzimi”, si që janë: “Jehona e ngurosur” dhe” Motra me nëntë vëllezër”.

– I afrohemi mbylljes së bisedës së ngrohtë dhe vëllazërore, duke e vlerësuar lartë frytin e punës që ka dhënë profesor Nazif SELIMI.
– Nazif Selimi është profesor serioz, i cili mbolli dituri-pishtar në arsim tek nxënësit për 40 vite me radhë deri në pension.
– Pra, 40 vite në arsim të paktën profesor NAZIFI e meriton një Fletë lavdërimi.
Profesor Nazifit i urojmë shëndet dhe fat dhe të bëj jetë të lumtur, pjesën e dytë të jetës.
Biseda u zhvillua nga
Shefik Sadiku me Nazif SELIMIN më 17.02.2024 Kërçovë

/ms