Ja sa është inflacioni dhe varfëria në Zvicër..

Këtë javë, SRF mbajti një diskutim mbi varfërinë në Zvicër. Philipp Frei, Drejtor Menaxhues i Shoqatës së Konsulencës së Buxhetit Zviceran, një organizatë që ndihmon njerëzit të buxhetojnë, shprehu shqetësimin për tkurrjen e të ardhurave të disponueshme. Ndërsa historiani ekonomik, Tobias Straumann, foli për përparimin që ka bërë Zvicra në natyrën e shpeshtë kalimtare të mirëqenies dhe varfërisë, përcjell albinfo.ch.

Në vitin 2021, kufiri i varfërisë në Zvicër u caktua në 3,989 CHF (4,650 dollarë) në muaj për një familje me katër anëtarë dhe 2,289 CHF për dikë që jeton vetëm. Këto shuma janë pas primeve dhe taksave të sigurimit të detyrueshëm shëndetësor, të cilat mund të shtohen deri në rreth 2000 CHF në muaj për një familje me katër anëtarë.

Rreth 8.7% e popullsisë jetonte me të ardhura mujore të familjes nën këto shuma. Shumica nuk punojnë. Megjithatë, 4.2% e të punësuarve me kohë të pjesshme kanë të ardhura nën këto nivele.

Personat që kanë më shumë gjasa të bien në varfëri përfshijnë: beqarët nën 65 vjeç (16.9%), familjet me tre ose më shumë fëmijë (20.6%), familjet me një prind (26.2%), ata pa trajnim përtej shkollës së mesme (28.7%) dhe personat 65 vjeç e lart (21.7%), veçanërisht ata që jetojnë vetëm (29%). Varfëria mes atyre 65 vjeç e lart në shumë raste zbutet duke u mbështetur në kursimet e akumuluara. Për shumë njerëz varfëria shoqërohet me ndryshime në situatën e tyre familjare, për shembull, humbja e punës, divorci, një fëmijë i ri, pensionimi ose vdekja e një bashkëshorti, përcjell tutje albinfo.ch.

Në nivel evropian, nivelet e varfërisë zvicerane janë më të ulëta se mesatarja. Në vitin 2021, 16.8% e popullsisë së BE-së ishte në rrezik të varfërisë, e përcaktuar si marrje 60% ose më pak se të ardhurat mesatare. Në Zvicër, norma ishte 14.7%. Në mesin e popullatës së punës, normat ishin 8.9% (mesatarja e BE-së) dhe 7.3% (Zvicra).

Megjithatë, analiza nga Shoqata Zviceriane e Konsulencës për Buxhetin tregon se të ardhurat e disponueshme në Zvicër janë tkurrur ndjeshëm gjatë 40 viteve të fundit. Në vitin 1980, një familjeje me dy fëmijë dhe një pagë neto prej 4500 frangash, i kishin mbetur edhe 940 franga pas pagesës së faturave. Në vitin 2020, e njëjta familje do të ishte 250 franga në të kuqe.

Dhe 12 muajt e fundit kanë sjellë prime dukshëm më të larta të sigurimit shëndetësor (+9%), energji elektrike më të shtrenjtë (+18%) qira më të larta (+17%), tarifa më të larta treni (+4%) dhe që nga 1 janari 2024, TVSH më e lartë. , e cila është rritur nga 7.7% në 8.1% (një kosto 0.4% më e lartë e shumicës së gjërave) për të mbushur boshllëkun e financimit të pensioneve të krijuar nga një popullsi në plakje.

Philipp Frei përshkruan një ndjenjë pafuqie tek disa që kërkojnë ndihmën e organizatës së tij. Pavarësisht se çfarë bëni, gjithmonë keni më pak para në llogarinë tuaj, thotë ai. Dhe zviceranëve nuk u pëlqen të flasin për varfërinë për shkak të ndjenjave të turpit.

Në të njëjtën kohë, Straumann tregon përparimin e bërë në 30 vitet e fundit. Shteti dhe kantonet kanë bërë përparim të madh në luftimin e varfërisë, thotë ai.
Varfëria në Zvicër u bë e dukshme me rritjen e industrializimit në fund të shekullit të 19-të. Nga fundi i shekullit, organizatat që ofronin sigurimin e varfërisë u shfaqën krahas ligjeve që ndalonin punën e fëmijëve dhe kufizonin punën në 11 orë në ditë. Në vitin 1918 u prezantua sigurimi i detyrueshëm i aksidenteve.

Më pas në vitin 1948, pensionet e pleqërisë dhe të vejave u prezantuan në Zvicër, të ndjekura nga pensionet e invaliditetit në vitin 1959. Dispozitat e mirëqenies janë zgjeruar ndjeshëm që atëherë, mes tyre pensionet plotësuese të pleqërisë (1965), sigurimet e papunësisë (1976), indeksimi i inflacionit të pensioneve ( 1979), dhe sigurimi i detyrueshëm shëndetësor (1996) – shihni më shumë histori këtu.

Duke iu referuar një studimi nga Zyra Federale e Statistikave, Straumann thotë se shumica e të mbërthyer nga varfëria e gjejnë rrugën e tyre pas katër vjetësh. Për shumicën nuk është e përhershme.

/albinfo