Nuk ka besë me ket Serbi..!
– Nuk ka besë me ket Serbi!
Dhe
-Azem Galica rrin n’frengji, ah ku jeni ju shokët e mi, – vërtitet kanga e rapsodit n’tamthat e mi, deri sa e lexoj kumtin për vrasjen e policit nga bandat serbe n’veriun e askujt!
Dhe
Prap vetëm, prap me libra, me shkrime, me kangët që rrallë këndohen e asnjiherë nuk bahen të tepërta.
Madje sa ma shpesh i ndëgjon aq ma shumë të mbushin mall për trimat që derdhën gjak për ketë dhe.
Për nuset që i rritën bijtë jetima e kurrë s’u martuen!
Për nanat e djepeve, rritjeve, dasmave, vdekjeve e gjamëve!
Shamizezat që i kërkuen bijtë betejave t’përgjakshme, atyne u thurën kangë, rapsodët, me pejt e zemrave!
– Bjeri arkat me fyshekë, oj Shotë; – thërret Azem Galica. Nuk ka besë me ket Serbi!
Merrni fyshekë trima se Galica u mbush xhandar! Shqiptarët besë nuk kan me shkja, bërtet Shota.
Azemi i varë rrethatoret n’qafën e hollë, Shota e palon manxerrën të gjini i fëmiut t’palindun!
Halit Bajrami i kurtalisë tre xhandarë e Azemi kapetanit ia merr shpirtin n’lamë e Kolonelit të gardhi!
Këndon Dervishi, ai i djeguni për Llukë, për Dukagjin, për Kosovë!
– Merrni vesh ju shokët e mi, plot Galica u mbushë ushtri; – dhe kërset pushka, bahet gjama, n’Beligrad shkon zani; – na faroi Azem Galica!
Vërtitet zani i rapsodit rradakës sime tek sa lexoj për vrasjen e nji polici n’Veriun e ujqëve e prap shkruej e prap kthehem të kanga; – nuk ka besë me ket Serbi!
Çka po ndodhë me juve që e keni humbë besimin n’vetvete e t’hujit po i besoni ma shumë se syve tuaj!
– A s’jeni Ju ata të djeshit?
Shkruan Çun Lajçi
/ INA
