Më dhemb që atdheu po mbetet shkret..!

Qëllimi i qasjeve të mia antikonformiste për dy dekada ishte mëtimi për një atdhe më të mirë për tim bir dhe moshatarët e tij dhe, jo vetëm që nuk ia dola, por atdheu u bë edhe më keq.

Biri im i vetëm dhe qindra mijë të tjerë të gjeneratës së re, sot po e ndërtojnë jetën e tyre jashtë atdheut, në vend të huaj, por që atyre u ofron një standard jetese më të mirë se atdheu i tyre i vërtetë.

Përveç kësaj disfate, rezultova të jem humbës në çdo aspekt. Shumë miq, për të cilët flijova dijen, kohën, mirëqenien time fizike e shpirtërore, lidhjet e mia në mbarë botën që t’i shoh mirë, sot i kam armiq të përbetuar. Politika nuk la gjë pa përmbysur që të më deskriditojë, por pa sukses.

Shpifën e çfarë nuk thanë në emrin tim, por po i pyete nëse më njohin, “me të dëgjuar e kemi”, thonë.
Megjithatë, unë këtë mentalitet e njoh tashmë në themel. Si shoqëri priremi vetëm për sensibilizim dhe kënaqemi me fatkeqësinë e tjetrit.

Këtë unë nuk e kam aspak problem, edhe dy dekada të tjera jam i gatshëm të rezistoj, por sa herë që fol me tim bir, shpirti më dhemb.
Më dhemb që atdheu po mbetet shkret.
Shkruar nga Dr.prof Arbër Çeliku

/ms