Lidhja e Diasporës së Bashkuar Kërçovare i bashkohet aksionit për njohjen nga UNESCO të trashëgimisë kulturore kombëtare shqiptare.
Me rastin e ditës së plisit, kur ne shqiptarët çfaqim, me të drejtë, shumë krenari për identitetin tonë kombëtar, përmes tij, edhe për veshjen kombëtare shqiptare, gjuhën tonë të lashtë shqipe, instrumentat muzikore shqiptare, veprat artistike dhe shumë veçori të tjera kombëtare, del urgjente nevoja e mbrojtjes së tyre.
Del shumë e ngutshme mbrojtja e tyre sepse ekziston rreziku i vërtetë që kjo pasuri të përvetësohet nga të tjerët, ashtu si u përvetësua edhe lahuta.
Nëse i hedhim një sy të kaluarës kur autoritete politike dhe “shkencore” të fqinjit tonë verior, në kuadër të luftës kundër qenies shqiptare, shkruanin projekte dhe bënin plane për fshirjen nga kujtesa, të trashëgimisë sonë të lavdishme historike dhe kulturore, mbrojtja e këtyre vlerave bëhet më se e domosdoshme.
Ja si i mësonte njëri nga këta autorë, bashkëkohësit dhe pasardhësit e tij, t’i luftojnë shqiptarët:
“ Që shqiptarët të braktisin vendin e tyre, duhet me çdo kusht dhe me çdo mënyrë, t’ua nximë jetën!
Të arrimë deri këtu, së pari duhet t’u mohojmë origjininën ilire, epiriote-dardane, t’u vrasim krenarinë ilire, t’u shkatërrojmë vatrat, t’u ngatërrojmë emrat, t’u njollosim emblemat, t’u fshimë simbolet e lashta ilire. Duhet, domosdoshmërisht, t’i bëjmë që të bjerrin gjuhën dhe zakonet e tyre. Njëkohësisht t’u rrëmbejmë gjithçka që kanë të lashtë ILIRE dhe ta përvetësojmë ne!
Dhe, t’i lejmë pa miq rreth e rrotull derisa ata të urrejnë dhe mos durojnë njëri-tjetrin e përfundimisht të mohojnë vetveten”.
Fatkeqësisht, praktika ka dëshmuar dhe po dëshmon se këto mësime zbatohen edhe sot, nga forca të errta në pushtet, në disa shtetet tona fqinje.
Në një konferencë për shtyp, Zonja Ministre e Kulturës së Shqipërisë, në pyetjen e gazetarëve, pse Shqipëria nuk kërkon mbrojtjen e Unesco-s, përveç xhubletës, edhe të veshjeve tona kombëtare në përgjithësi, përgjigja ishte se Shqipëria nuk dëshiron të paraqitet nën dritën nacionaliste.
Nuk është nacionalizëm të mbrosh dhe promovosh vlerat kombëtare dhe kulturore, por krenari.
Për të vrarë një komb, në fillim i vrasin krenarinë.
Përfaqësimi i kombit dhe atdheut nuk bëhet me sjellje inferioriteti sepse atë tentuan të na imponojnë pushtuesit shekullorë.
Ndjenja e krenarisë është një nga veçoritë e kombit shqiptar. Jo pa arsye. Pasuria dhe trashëgimia kulturore-historike janë dëshmitë më të mira për këtë.
T’i kujtojmë Zonjës Ministre dhe të gjitha autoriteteve kulturore-shkencore dhe shpirtërore se pikërisht për këtë në vitin 1972 u nënshkrua, në OKB, Konventa për Mbrojtjen e Trashëgimisë Kulturore Materiale, Jo Materiale dhe Natyrore Botërore, për të nxitur jo nacionalizmin por komunikimin dhe bashkëpunimin demokratik nëmës kombeve dhe paraqitjen në dritën më të mirë të vlerave të tyre kulturore dhe kombëtare.
Meqë institucionet e zgjedhura dhe të paguara nuk dinë apo nuk duan ta bëjnë këtë punë, i mbetet sektorit tjetër shoqëror t’ua përkujtojë detyrat e tyre kushtetuese-ligjore, kombëtare dhe morale.
Lidhja e Diasporës së Bashkuar Kërçovare i bashkohet aksionit për njohjen nga Unesco të trashëgimisë kulturore-kombëtare shqiptare.
/ms
