Dy-tri fjali për Kërçovën..

Lidhja e familjes sonë me familjen Ibrahimi nga Kërçova nuk është nga sot as nga dje por fiks këtu e 22 vite më parë. Si sot më kujtohet ne si refugjat nga Kosova u strehuam për 7 ditë në kampin e Bllacës, pastaj erdhën disa autobus nga qytete të ndryshme shqipëtare të Maqedonisë për të na marr në shtëpit e tyre, familja Ibrahimi para nesh kishte strehuar dhe disa familje të tjera, ndër to dhe hallën time me familje, na morën dhe neve për disa ditë deri sa të gjenim një shtëpi tjetër.

Ishin prindërit e mi me 4 fëmijë dhe nënën e moshuar (loken)… Ndërsa familja Ibrahimi ishin nëna (Hasime) me vajzën Ditin dhe djalin Dulin (pjesa tjetër e familjes jetonin në USA)…

Nëna Hasime krijoi një lidhje të jashtzakonshme me loken dhe nënën time, dhe nuk donte te largoheshim me, momentalisht jetonim halla me familje dhe ne aty, erdhi koha te dilnim në një shtëpi tjetër dhe nena Hasime i tha lokes, me dëshirën time do tju mbaja juve në shtëpi, ty te kam për zemër, nusja më pëlqen shumë dhe fëmijët jan të vegjël e nuk do të ken telashe me fëmijët e mi. Lokja tha po kismet as une spo shkoj askund dhe ju drejtu hallës, ti çika jem merre burrin e fëmijët dhe dilni në shtëpin tjetër 😊😊 këtu fillon e tërë historia…

Me kalimin e kohës nëna ime u bë si reja e nënës Hasime, kujdeseshin bashk për çdo gjë në shtëpi, bënin plane për ti marr bijat, për te ftuar mysafir dhe për të vizituar njerëz. Gatuanin bashk me shumë dashuri, për her me buzëqeshje dhe përqafime… u lidhëm aq shumë me nënën Hasime edhe ne fëmijët, na trajtonte si askush deri ate ditë, ishte një edukatore e shkëlqyer, punëtore e pashoqe, me një moral të lartë dhe shumë fisnike. Babi u bë si djali i saj, e donin dhe respektonin e gjith familja e Lokja knaqej…

Nuk e kisha imagjinuar që dikush i pasur mund të ishte aq zemër’mirë, në atë kohë ne jetonim sa për të mbijetuar ndërsa axhi Mefail kishte kushte tjera në shtëpi, ai çdo ditë nga Amerika thërriste në telefon dhe e pyeste gruan nëse kishim nevojë diçka më shumë, e porosiste mos mi le fëmijët dhe plakën të heqin për ndonjë gjë, ndërsa nëna Hasime i betohej se po e bënte më të mirën e saj dhe me tvërtet na trajtonte si të ishim mbretër dhe jo refugjat 🥺🥺

Lira një bebe dy muajshe të cilën të gjith e donin e sidomos nana që se lëshonte nga dora sa her të kishte kohë (sepse punonte me të vërtetë shumë), thoshte po ma heq mallin e fëmijëve të Besnikut për të cilët kishte shumë mall dhe qante shpesh… 🥺

Bijat Qamilja dhe Besa ishin të mrekullueshme, sa her dëgjonim se po vinin gëzoheshim si të na vinin hallat tona, kishin një humor shumë të mirë, knaqeshim dhe me fëmijët e tyre, Latushi ishte 8 muajsh dhe tërë ditën e mbanim në krah që të pushonte Besa pak 🥰

Diti ishte vajza e shtëpis, një vajzë e mrekullueshme me të gjitha të mirat, më merrte me vete kudo, nuk i harroj kurr sa të shijshëm i përgatiste eklerat 😅 (dhe kurr receten smun ja mora)… e shikonim një serial bashk, Diti ma përkthente dhe une quditesha sesi po mundet Kërçovarqe me përkthy 🙈🙈 Diti ato ditë u fejua dhe ishte shumë e lumtur 🥰

Duli ishte në shkollë të mesme, të gjith e njihnin si djalë problematik por për qudi ne kurr një fjalë jo të mirë nuk ia dëgjuam, ishte pika e dobët e nanës, ishte fëmiu i vogël andaj dhe nanën Hasime ne fëmijët filluam ta therrisnim “nëna e Dulit” dhe sot e asaj dite ashtu ka mbet. Duli pak javë para se të ktheheshim në Kosovë shkoi në Amerikë për tvazhduar një jetë pran babit dhe vëllaut të cilët jetonin atje, e mbaj mend si sot kur u zgjuam shumë herët ta përcillnim, ishte akoma terr dhe deri në mbrëmje vonë kemi qar të gjith 🥺 mërzitja sna kaloi me ditë teksa e shihnim nënën e Dulit shumë të mërzitur dhe të pikëlluar, jetonte me mallin e njerëzve që i kishte në gurbet 💔…

Në Trapqindoll shkuam dhe në shkollë për dy muaj dhe unë 3 javë në Zajas pasi dola në klasën e Vtë… një her në javë kishim Maqedonisht dhe e mbaj mend që kurr se kemi mbajt, unë dhe dy vëllezërit e vendosëm me ikë prej asaj ore pa i pyet familjen, “ikëm prej Shkaut e të mësonim shkinisht nuk shkon” i thonim njëri tjetrit, kishim një urrejtje mbrenda… dhe në fund mësuesja na kishte vendosur notat maksimale në atë lënd, kishte thënë se na kuptonte…(nuk e di nëse e dijn tshpis këtë gjë 😅)

Nëna e Dulit ftonte edhe njerëz të familjes sonë mysafir, gjyshen time, nanen e nanes sime e mori per 2 jave në shtëpi, hallën time të vogël me fëmijë për 1 jave apo 10 ditë dhe shumë familjar tjerë vetëm e vetëm që ne të ndiheshim si në shtëpinë tonë…
Një respekt të madh kundrejt nesh treguan dy dajallarët e Dulit me familjet e tyre, axhallarët e kusherinjt për rreth 🙏🙏

Pasi që babi ishte në Kosovë sa për të parë sigurinë e vendosi të ktheheshim në shtëpi, ajo ishte dita më e dhimbshme. Nana e Dulit përveç’se na kishte dhënë çdo të mirë me vete nuk i mjaftonte, dëshironte të rrijm akoma aty, po më lini vetëm thoshte, që në mëngjes e puthte dhe e përqafonte bebi Lirën, syt rrafsh lot e mall.

Kur u përshëndetëm kemi qar të gjith, nuk mund të ndaheshim, sikur ta dinim se aty do të ishte dhe takimi i fundit me te 😢 (ishin pastaj si mysafir në Kosovë por ne nuk patëm mundësin të rrinim bashk) ….morem rrugë për Kosovë dhe deri tek kufiri Maqedoni-Kosovë ne fëmijët kemi qarë pa ndal, aty filloi një gëzim të na kaplonte, që po ktheheshim në shtëpi, filluam të këndonim këngë trimërie sepse ishim shumë të lumtur që Kosova ishte e lirë, ky ishte urimi kur e pagëzuam motrën e vogël Fatlirë, uronim të kishte fatin e lirë dhe ashtu ndodhi 🙏🙏….

Nga ajo ditë ne kurr skemi pushu duke biseduar për Kërçovën, për nanën e Dulit, Dulin dhe Ditin. Na dukej sikur një pjesë e familjes na mbeti andej, sikur gjetëm diçka që sdo ta ndanim kurr nga vetja, ashtu ndodhi dhe ja ku jemi pas 22 vitesh, Duli me nusen dhe fëmijët jan pjesë e pandashme e jona, si vëllau i madh për neve, në vizitë tek ne ishte edhe Besniku dhe axhi Mefail por unë nuk pata fatin ti takoj, kujtimet për Ditin, Besën e Qamilen nuk kan pushuar kurr dhe uroj që ti shohim sa më parë 🥰

Sot na mungojn Lokja, nana e Dulit dhe vëllau im i vogël Rushiti 💔 ata fizikisht nuk jan me ne por përjetësisht jan në zemrat tona!
Mirësia sjellë vetëm mirësi, andaj ta duam dhe respektojm njëri tjetrin, të marrim shembull nga familja Ibrahimi se si duhet të kujdesemi për nevojtarin, se si duhet ta respektojm dikend që pasuri nuk ka por ka besnikëri dhe moral të lartë.

Kur njeti i njeriut është pa interesa personale rezultati është një vëlla i fituar.
Zoti i Bekoftë familjen Ibrahimi, Gashi dhe të gjitha familjet shqipëtare! 😇

Shkruar nga Fatbardha Gashi-Bytyqi