Kërcovari nga Zvicra: Kush na e vrau shpresën e fundit

Sa më tepër që afrohet koha e pushimeve verore aqë më tepër rritet tensioni i gjakut,nga shkaku se për çdo ditë ndëgjojmë rregulla të reja qoft nga vendlindja apo shtetet e Europës.
Koha u afrua pushimet prej dje në disa kantone edhe zyrtarisht filluan fëmit me gëzimin më të madhë vitin shkollor e përfunduan,se do të pregaditen me prindërit dhe do të ja mësyn vendëlindjes,por kjo këtë her i zgënjeu këtë shtres njerzish nga shkaku se nuk lejojn rrethanat të udhëtojsh drejt vendëlindjes nga shumë faktor.

Në këtë kohë mërgata jonë me pa durim prite ti bëj valigjet gati dhe të përballet me një udhëtim të gjatë me plot sakrifica dhe rreziqe,por me një entuziazëm dhe dëshirë të madhe e të vetme,sa më shpejt që është e mundur të mbërrij në vendëlindje të takoj gjyshërit,familjarët,shokët e kështu të çmallet me ato duke i harruarr të gjitha ato lodhje e malltretime nëpër kufi.Çka ndodhë sot,na u shua shpresa se mundemi të udhëtojm drejt vendëlindjes se na u vënduan shumë kushte si në vendin e lindjes po ashtu edhe në vendëlindjen e dytë ku jetojmë,punojmë dhe veprojm.

Pra ëndërra jonë nuk mundet këtë vitë të bëhet realitet,por do të mbetet mjë ëndërr e pa reaöizuar në kujtimet tona.Çka solli kjo pandemi që përfshiu gjithë botën,a ndikoi pozitivisht apo negativisht te njerzit e gjithë rruzullit tokësorë,unë personalisht do të shprehem se na shkatërroi në çdo aspekt,ekonomik,mendor,por na detyroi me dashje apo jo të rrimë me familjen të mbyllur në katër muarët e shtëpisë apo banesës.Ta lejm edhe këtë anësh se dikush do të na fajësoj se nuk jemi të realt në vlerësimin dhe shprehjen sa i përket këtij virusi i ashtuquajturi covid 19,por faktet tregojn vetë se pse ndodhi kjo pandemi.

Vetë termi virus e ka kuptimin e keq,pra si që e ka kuptimin fjala ashtu edhe pasojat na i la negative,prandaj ky është shkaktari që neve na i veniti edhe shpresën e fundit që pushimet verore këtë vitë ti kalojm pa shtëpit tona,pa familjarët tanë,pa shokët pa dasma e gëzime,nën heshtje dhe dëshprime.Nuk jam i vetmi e as i fundit që shprehem kështu,por shpirti na vëlon nga malli i pa përshkruar që na ka kapur për vendin tonë të dashur,ku kalojshim të gjitha të mirat e të këqijat bashkë,ku çdo kafe e pijshim me shokët e rinisë apo gjeneratës duke biseduar për të kaluarën dhe përballjet e të tashmes dhe të ardhmes,e duke u kënaqur me tupanat e muzikat që e gjallëronjën vendin tonë gjatë kësaj periudhe.

Kam shumë sende të shkruaj por nuk do tu lodhë më tepër dhe do ta përfundoj textin me fjalët e shpresës,se vendi im i dashur të shpresoj se shumë shpejt kjo pandemi do kalojn dhe ne nuk do të mungojm do të jemi vizitorët e parë që do të aterojm drejt dheut më të çmuar dhe më të shtrejt-vendëlindjes.
Me respekt-mërgimtari

Shkruan Islam Veliu