Ilmi Veliu: Porosia e Sali Ramadani – Kërçova

Me njeriun më të guximshëm të Kërçovës, Sali Ramadani, e që ai shpeshëherë prezentohej si Sali Ramadan Kërçova, u takova në Kërçovë disa ditë para se ai te këthehej në Kosovë dhe të ndërronte jetë. U ulëm përpara restorantit ,,Ballkan,, dhe porositëm nga një kafe.

Në bisedë e sipër, i tregova se jam duke shkruar një libër për ,,Mësuesit e parë të Kërçovës,, ku edhe ai është në mesin e asjë gjenerate heroike dhe nese do të më jepte leje që në atë libër ta vendosja edhe biografinë e tij.

Ai qeshi me të madhe dhe më tha se në atë libër nuk ka vënd për biografinë time sepse për ta shënuar e botuar biografinë time do të duhen më pak dhjetë libra. Por unë tek ti kam një porosi apo kërkesë tjetër e që jam i sigurtë dhe i bindur se vetëm ti do të ma plotësosh atë dëshirë. Unë kërkoj që të thurish disa vargje, ashtu si din ti,e që do të jenë të shkruara te pllaka e varrit tim.

I thash se ai do të jetonte edhe shumë dekada por herë kur të ndodhi ndërrimi jetë i tij, unë nëse do te isha i gjallë, do ta plotësoja kerkesën dhe dëshirën e tij të fundit. U përshëndetëm, ai të nesërmen kishte shkuar në Prishtinë dhe pas disa ditësh e mora lajmin e hidhur, se Sali Ramadan Kërçova kishte ndërruar jetë.

Unë i premtova dhe vendosa që premtimin tim ta dergoj në vend; dhe këto vargje do mundet të shkruhen në një pllakë graniti, bashkë me fotografinë e tij, e cila pllakë do ta ketë formën e shqiponjës dhe të vendoset në hyrje të shkollës së fshatit ku eshtë i lindur zotëri Saliu,ose në hyrje të fshatit ku eshtë e vendosur shtylla me flamurin shqiptarë, për të cilin flamur,ai beri luftë gjat gjithë jetës së tij.

POROSIA E SALI RAMADANI- KËRÇOVA

Kur të mësoni se kam vdekur
Atëherë thoni:Ndjesë pastë..!
Ju e dini se çfarë kam hiekur
Unë, poeti zemërzjarrtë…….!

Po të pyesni;ku e kam varrin
Ku shëtis, ku e kam oborrin…
Shkaku i mizorëve të shkretë
Dheu i zi s’ka për të më tretë.

Thoni: Ai e deshti jetën,
Jeta n’vuetje e dërrmoi
Thoni;e mbrojti të drejtën,
Kriminelët nuk i duroi…

Thoni: Ai kërkoi lirinë,
Si shqiponja në fluturim,
Provoi pranga edhe qelinë
Për lirinë;lëshoi kushtrim.

Për shkollimin,përherë luftoi
Skishim parë ne shkollë me sy
Thoni; Për heronjtë këndoi,
Për Mefailat,shumë mbajti Zi.

Thoni; ate e mbyti terri==
Drita e dielli nuk e ngrohu
Thoni se e trishtoi tmerri
Të shtypurit i tha: “Çohu”

Kur të vijë të çelë prënvera
Kur bilbili të nisë me këndu
Mbi varrin qëndis me therra
Nji tufë lule me ma lëshue.

Prekni vorrin e mos ngurroni
Kush ka lindë, ai ka me vdekë
Vehten tuaj ju ta ngushëlloni
Thoni;Gjallë kërkush s’ka mbet!

Shkruar nga Ilmi Veliu /ms