“Shteti që nuk bëhet shtet”..

Gjithçka e shkruar nga Zoti shprehja më e famshme e jona, por Zoti na porosit mos hani hakun e huaj, mos dëmtoni pronën publike, mos zaptoni rrugën, mos vidhni, mos shpifni, ndihmoni njëri tjetrit, ndihmoni të varfrit, hapni rrugën për njerëzit, interesin e përgjithshëm veni para interesat tuaj, dhe e fundit mësoni sa më shumë. Ne nuk u mësuam as me parimet islame e as me parimet shkencore.

Nuk siguruam mirëqenie për jetën e njerëzve, por siguruam lluksin për një kategori njerëzish. Nuk ngritëm lart të diturit dhe të edukuarit, por e bëmë të kundërtën.

Nuk folën fjalë të mira për askënd, por shpifëm madje edhe e njollosim njeriun pa faj. Nuk kritikuam fenomenet negative se hajt kështu ka qenë, nuk kërkuam përgjegjësi sa duhet, nuk bëmë asgjë.

Nuk përmendëm asnjëherë se një qytet i vogël, por pse jo edhe një fshat ka nevojë për një zjarrfikës, por u lëvduam se kemi makina të bukura zyrtare.

Paramendoni një kryetar komune rurale, një drejtor që uji I futet në institucion, një ministër ku të punësuarit e tij nuk kanë letër, ai vozit Mercedes dhe ka tre katër shofer.

Atij I hapin dyert e makinës, kurse kur shohin një zjarrfikës e tallin, e përbuzin, e nënçmojnë. Ne shumë shpejt harrojmë se tragjeditë çdo herë paralajmërojnë dhe na thonë merrni masa për ti parandaluar, mos bëni LLuks, siguroni jetën e fëmijëve tuaj.

Shteti që helikopterin e ruan për dasma dhe syneti, nuk është shtet, shteti që nuk është në gjendje të sigurojë një makinë zjarrfikësish, por blen mobile nuk është shtet, shteti që çdo ditë rit çmimin e thotë nuk ka para për rritje të rogave të varfra nuk është shtet, shteti që mbështet vetëm tek dënimet nuk është shtet, shteti që flet vetëm për politika fiskale e pa fabrika nuk është shtet, shteti që nuk tren nuk është shtet, shteti që nuk lidhet me fqinjët me autostradë nuk është shtet. Shtet ka, por jo për qytetarët.

Autor: A.O/fol.mk